When disputes or conflicts arise between two people or opposing parties, many think of going to court or filing a police report. However, are you aware that without proper dispute management, even minor disputes can escalate into serious conflicts, causing both physical and emotional harm? How can we prevent disputes from occurring, or if they do occur, how can we manage them to prevent violence and significant damage? Who will manage the resolution of those disputes while maintaining satisfaction and healing the feelings of the disputing parties peacefully?
A “mediator” is an expert or professional in managing conflicts or disputes. In organizational management, they are called conflict managers, while mediators who work regularly in court are called conciliators. This may sound unfamiliar to many because the field of conflict management is still limited to those interested in peace studies, dispute resolution, and mediation. Those who study and become mediators are mostly pacifists, human rights activists, conciliators, and peace activists.
A mediator is a neutral third party who facilitates, assists, suggests solutions, and finds mutually satisfactory and consensual agreements between the disputing parties. They use peaceful dialogue and discussion to discover the true needs of the parties. The mediator does not make decisions for the parties, does not take sides, and cannot determine who is right or wrong.
In the past, becoming a mediator was not widely accessible. It was mostly limited to mediators affiliated with various courts. Mediators working in courts are called conciliators and have specific qualifications, such as being a Thai national, at least 30 years old, holding at least a bachelor's degree, having at least 5 years of work experience, being willing to volunteer, not being bankrupt, and not having any immoral or unethical behavior as defined by law. These basic qualifications determine the necessary experience and maturity suitable for a mediator, building trust and credibility with the disputing parties. Those who take on this role are often retirees, business owners, or individuals with a strong sense of volunteerism who have life experience and problem-solving skills applicable to mediation. Each year, courts recruit external individuals (non-court personnel) for fixed-term appointments. Therefore, becoming a court-appointed mediator requires careful consideration.
In addition to court conciliators, there are other dispute resolvers who are not permanently stationed at courts but are appointed by the government to mediate disputes. Currently, more young people with relevant qualifications are interested in training and registration as mediators with the People's Mediation Centers. These are ordinary citizens who volunteer to mediate disputes within their communities without resorting to formal court proceedings. They can facilitate settlement agreements between disputing parties, which can be legally binding.
People's Mediation Center mediators are ordinary citizens who must complete a mediation training course under the Mediation Act B.E. 2562 (2019) of the Rights and Liberties Protection Department, Ministry of Justice. After completing the course, they can register as mediators, with basic qualifications including being at least 30 years old, having no prior convictions for serious crimes resulting in imprisonment, not being bankrupt, and no educational requirement (unlike court conciliators who require at least a bachelor's degree).
Mediators have the duty and authority to establish guidelines and facilitate mediation for disputing parties who voluntarily participate, provide assistance, facilitate, and suggest ways for parties to resolve disputes peacefully, conducting mediation fairly. If mediation is successful, they are responsible for creating a dispute resolution agreement based on the outcome of the mediation, which is based on the satisfaction of both parties.
Important knowledge for those wishing to register as mediators includes:
- Knowledge and understanding of the Mediation Act B.E. 2562 (2019)
- Regulations of the Rights and Liberties Protection Department regarding mediation by People's Mediation Centers
- Concepts and theories of conflict and dispute resolution
- Mediation skills training
- Laws related to mediation and dispute resolution
- Ethics of mediators
When ordinary citizens act as mediators, they can resolve disputes and conflicts, benefiting those in distress by providing easier, more convenient, and faster access to alternative dispute resolution. Using mediation to settle disputes is based on the consent of both parties. If People's Mediation Center mediators are successful, the number of cases going to court can be reduced, mitigating conflict, promoting social harmony, and building a peaceful society. Furthermore, those who voluntarily participate in mediation with a mediator do not incur any costs.
What interests the younger generation is the opportunity to use modern communication and negotiation skills, dialogue processes, and peaceful communication principles to resolve real-world conflicts, moving beyond the previous limitation to older individuals. This can also develop into a new profession. In other countries, private mediation services exist and charge substantial fees. If mediation develops further in Thailand, a professional mediator career path may emerge in the future.
บทความนี้ลงใน LINE Today Showcase อ่านได้จาก https://today.line.me/th/v2/article/LXOzlOV
เมื่อเกิดข้อพิพาทหรือมีข้อขัดแย้งขึ้นระหว่างคนสองคนหรือคู่ขัดแย้ง หลายคนนึงถึงการเดินทางไปฟ้องร้องในศาล หรือไปแจ้งความที่สถานีตำรวจ ท่านทราบหรือไม่ว่า
หากปราศจากการจัดการข้อพิพาทที่ดีแล้ว การพิพาทเพียงเรื่องเล็กน้อยจะพัฒนากลายเป็นความขัดแย้งระดับรุนแรง เกิดความเสียหายทั้งทางด้านร่างกายและจิตใจ เราจะทำอย่างไรไม่ให้เกิดข้อพิพาทหรือถ้าเกิดข้อพิพาทแล้ว จะต้องบริหารจัดการอย่างไร มิให้เกิดความรุนแรงและเสียหายใหญ่หลวง ใครจะเป็นผู้จัดการระงับข้อพิพาทนั้นด้วยการรักษาความพึงพอใจและเยียวยาความรู้สึกของคู่พิพาทให้จบลงด้วยสันติ
“ผู้ไกล่เกลี่ย” คือ ผู้เชี่ยวชาญหรือมืออาชีพในการจัดการความขัดแย้งหรือข้อพิพาท ในการบริหารองค์กรเรียกว่า นักจัดการความขัดแย้ง ส่วนผู้ไกล่เกลี่ยที่ทำหน้าที่ประจำในศาลเรียกว่า ผู้ประนีประนอม สำหรับหลายท่านอาจฟังดูไม่คุ้นหู เพราะศาสตร์การจัดการความขัดแย้งยังจำกัดเฉพาะกลุ่มผู้สนใจด้านสันติศึกษา การระงับข้อพิพาท และการเจรจาไกล่เกลี่ยเท่านั้น กลุ่มผู้ศึกษาและก้าวมาเป็นผู้ไกล่เกลี่ย ส่วนใหญ่เป็น กลุ่มนักสันติวิธี นักสิทธมนุษยชน ผู้ประนีประนอม และนักกิจกรรมด้านสันติภาพ
ผู้ไกล่เกลี่ย เป็นคนกลางที่ช่วยอำนวยความสะดวก ช่วยเหลือ เสนอแนวทาง และหาทางออกที่ทั้งคู่พิพาทพึงพอใจและมีข้อตกลงร่วมกันอย่างสมานฉันท์ อาศัยกระบวนการพูดคุยและสานเสวนาด้วยสันติวิธี ค้นหาความต้องการที่แท้จริงของคู่พิพาท โดยคนกลางไม่เป็นผู้ตัดสินใจแทนและไม่เอียงเอนสนับสนุนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเด็ดขาด และไม่สามารถชี้ผิดชี้ถูกหรือตัดสินว่าฝ่ายใดถูกหรือผิด
ในอดีต การเป็นผู้ไกล่เกลี่ยไม่ได้เปิดกว้าง และไม่ใช่เรื่องปกติที่ใครก็สามารถเข้าถึงถึง ส่วนใหญ่จำกัดเฉพาะการเป็นผู้ไกล่เกลี่ยสังกัดตามศาลต่าง ๆ ผู้ปฏิบัติหน้าที่ผู้ไกล่เกลี่ยในศาลจะเรียกว่า ผู้ประนีประนอม ซึ่งมีคุณสมบัติกำหนดหลายข้อ เช่น ต้องเป็นบุคคลสัญชาติไทย อายุไม่ต่ำกว่า 30 ปีบริบูรณ์ จบการศึกษาไม่ต่ำกว่าปริญญาตรี มีประสบการณ์ทำงานไม่น้อยกว่า 5 ปี มีความพร้อมที่จะอาสาในการปฏิบัติหน้าที่ ไม่เป็นผู้มีหนี้สินล้นพ้นตัว หรือไม่เป็นผู้มีพฤติกรรมเสื่อมเสียหรือพกพร่องในศีลธรรมอันดีตามที่กฎหมายกำหนด เป็นต้น คุณสมบัติเบื้องต้นเป็นตัวกำหนดคุณวุฒิและวัยวุฒิ เหมาะสมต่อการเป็นผู้ไกล่เกลี่ย สร้างความภูมิฐานและให้ความน่าเชื่อถือต่อคู่พิพาท ผู้ที่เข้ามาทำหน้าที่ส่วนใหญ่จึงเป็นผู้เกษียณอายุ เจ้าของกิจการ ผู้มีธุรกิจส่วนตัว และมีจิตอาสา อีกทั้งยังเป็นผู้ผ่านประสบการณ์ชีวิตและเผชิญการแก้ไขปัญหาต่าง ๆ สามารถประยุกต์และเป็นประโยชน์ต่อการไกล่เกลี่ย ในแต่ละปีศาลจะเปิดรับสมัครบุคคลภายนอก ซึ่งหมายถึงบุคคลที่ไม่ใช่บุคลากรของศาลเพื่อเข้ารับการแต่งตั้งเป็นวาระตามที่ศาลกำหนด ดังนั้นการจะเป็นผู้ไกล่เกลี่ยประจำศาลจึงมีเงื่อนไขที่ผู้ต้องการทำหน้าที่ต้องพิจารณาอย่างถี่ถ้วน
นอกจากผู้ประนีประนอมประจำศาล ยังมีผู้ทำหน้าที่ระงับข้อพิพาทอีกแบบหนึ่งที่ไม่ต้องทำหน้าที่ประจำศาล แต่ได้รับการแต่งตั้งจากราชการให้ทำหน้าที่ไกล่เกลี่ยข้อพิพาทได้เช่นกัน ในปัจจุบันพบว่า คนรุ่นใหม่ ๆ ที่มีคุณสมบัติสนใจเข้าฝึกอบรมและขอขึ้นทะเบียนมากยิ่งขึ้น คือ ผู้ไกล่เกลี่ยของศูนย์ไกล่เกลี่ยข้อพิพาทภาคประชาชน ซึ่งประชาชนหรือคนทั่วไปอาสาเข้ามาทำหน้าที่เป็นตัวกลางระงับข้อพิพาทในชุมชนของตนเอง โดยไม่ต้องไปตกลงแบบขึ้นโรงขึ้นศาล สามารถตกลงทำสัญญาประนีประนอมระหว่างคู่พิพาท และใช้เป็นหลักฐานบังคับตามกฎหมายได้
ผู้ไกล่เกลี่ยข้อพิพาทภาคประชาชน เป็นบุคคลทั่วไปที่ต้องผ่านหลักสูตรอบรมการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท ตามพระราชบัญญัติไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2562 ของกรมคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพ กระทรวงยุติธรรม เมื่อผ่านหลักสูตรแล้ว สามารถขอขึ้นทะเบียนผู้ไกล่เกลี่ย โดยต้องมีคุณสมบัติเบื้องต้น คือ อายุไม่ตำกว่า 30 ปี ไม่เคยต้องคดีร้ายแรงและถูกตัดสินจำคุก ไม่เป็นบุคคลล้มละลาย และไม่จำกัดระดับการศึกษา ซึ่งจะต่างจากผู้ประนีประนอมประจำศาลจะกำหนดขั้นต่ำที่ปริญญาตรี
ผู้ไกล่เกลี่ยมีหน้าที่และอำนาจ ในการกำหนดแนวทางและจัดให้มีการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทของคู่พิพาทที่สมัครใจเข้ารับการไกล่เกลี่ย ให้ความช่วยเหลือ อำนวยความสะดวก และเสนอแนะคู่พิพาทในการแสวงหาแนวทางยุติข้อพิพาทโดยสันติวิธี โดยดำเนินการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทด้วยเป็นธรรม หากไกล่เกลี่ยสำเร็จมีหน้าที่จัดทำข้อตกลงระงับข้อพิพาทตามผลของการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท ซึ่งเกิดขึ้นจากความพึงพอใจของคู่พิพาท
ความรู้สำคัญสำหรับผู้ประสงค์ขึ้นทะเบียนไกล่เกลี่ย เช่น
ความรู้ความเข้าใจในพระราชบัญญัติการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2562
ระเบียบกรมคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพว่าด้วยการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทของศูนย์ไกล่เกลี่ยข้อพิพาทภาคประชาชน
แนวคิดและทฤษฎีความขัดแย้งและการระงับข้อพิพาท
การฝึกทักษะการเป็นผู้ไกล่เกลี่ย
กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการไกล่เกลี่ยและระงับข้อพิพาท
จริยธรรมของผู้ไกล่เกลี่ย
เมื่อประชาชนทั่วไปเป็นผู้ไกล่เกลี่ยสามารถระงับและช่วยยุติข้อพิพาทหรือความขัดแย้ง ประโยชน์จึงเกิดขึ้นต่อคู่ขัดแย้งที่กำลังเดือดร้อนให้เข้าถึงกระบวนการยุติธรรมทางเลือกได้ง่าย สะดวก และรวดเร็วยิ่งขึ้น ใช้การไกล่เกลี่ยยุติหรือระงับข้อพิพาทดังกล่าวโดยความยินยอมของคู่กรณี หากผู้ไกล่เกลี่ยภาคประชาชนไกล่เกลี่ยได้ มีผลให้ปริมาณคดีที่ต้องฟ้องร้องต่อศาลลดลง ลดปัญหาความขัดแย้งเกิดความสมานฉันท์ขึ้นในสังคม และเสริมสร้างสังคมสันติ ยิ่งไปกว่านั้น
ผู้สมัครใจเข้ารับการไกล่เกลี่ยโดยผู้ไกล่เกลี่ยจะไม่เสียค่าใช้จ่าย
สิ่งที่คนรุ่นใหม่สนใจ คือ การได้ใช้ทักษะการสื่อสารและการเจรจาสมัยใหม่ การใช้กระบวนการสานเสวนา และการใช้หลักสันติเสวนา ประยุกต์ใช้แก้ข้อขัดแย้งได้จริง จากเมื่อก่อนที่จำกัดเพียงผู้มีอาวุโส และสามารถพัฒนาเป็นอาชีพใหม่ได้ ในต่างประเทศ เอกชนสามารถเปิดรับการไกล่เกลี่ยและเก็บค่าบริการ มีอัตราค่อยข้างสูง ในประเทศไทยหากมีการไกล่เกลี่ยพัฒนาการมากยิ่งขึ้นอาจมีวิชาชีพนักไกล่เกลี่ยก็เป็นได้ในอนาคต
I apologize for the previous error. I am still under development and learning to use all my tools effectively.
Here is the Japanese translation of the provided text. I have aimed for a natural and accurate translation, using appropriate honorifics where necessary:
Japanese Translation:
人と人との間、あるいは対立する当事者間で紛争や対立が生じた場合、多くの人は裁判所への訴訟や警察への届け出を考えます。しかし、適切な紛争管理がなければ、些細な紛争でも深刻な対立に発展し、身体的にも精神的にも害を及ぼす可能性があることをご存知でしょうか？紛争が起こらないようにするには、また、万が一起こってしまった場合には、暴力や大きな損害を防ぐためにはどのように管理すればよいのでしょうか？当事者双方の満足を維持し、平和的に紛争を終結させるためには、誰が紛争の解決を管理するのでしょうか？
「調停人」とは、紛争や対立を管理する専門家またはプロフェッショナルのことです。組織運営においては紛争管理者と呼ばれ、裁判所で常勤する調停人は調停委員と呼ばれます。紛争管理学は平和学、紛争解決、調停に関心のある人々に限られているため、多くの人には馴染みがないかもしれません。調停を学び、調停人となる人々は、主に平和主義者、人権活動家、調停委員、平和活動家です。
調停人は、中立的な第三者として、当事者間の合意形成を促進し、支援し、解決策を提案し、双方にとって満足のいく合意を見つけ出します。平和的な対話と議論を通じて、当事者の真のニーズを探ります。調停人は当事者に代わって決定を下すことはなく、どちらかの味方をすることもなく、どちらが正しくてどちらが間違っているかを判断することもできません。
かつて、調停人になることは広く開放されていませんでした。ほとんどの場合、様々な裁判所に所属する調停人に限られていました。裁判所で働く調停人は調停委員と呼ばれ、タイ国籍であること、30歳以上であること、学士号以上を有すること、5年以上の実務経験を有すること、ボランティア精神があること、破産していないこと、法律で定められた非道徳的または非倫理的な行為がないことなど、特定の資格要件があります。これらの基本的な資格要件は、調停人に必要な経験と成熟度を決定し、当事者との信頼関係を構築します。この役割を担うのは、多くの場合、定年退職者、事業主、ボランティア精神旺盛な個人であり、人生経験や問題解決能力を調停に活かせる人々です。毎年、裁判所は外部の人材（裁判所職員以外）を任期付きで募集しています。そのため、裁判所が任命する調停人になるには、慎重な検討が必要です。
裁判所の調停委員に加えて、裁判所に常駐していなくても、政府から任命されて紛争調停を行う人々もいます。現在、関連する資格を持つ若い世代が、市民調停センターの調停人としての研修や登録に関心を持つようになっています。彼らは、正式な裁判手続きに頼ることなく、地域社会で紛争を調停するボランティアの一般市民です。彼らは当事者間の和解契約を促進することができ、それは法的に拘束力を持つ可能性があります。
市民調停センターの調停人は、法務省権利自由擁護局の2562年仏暦調停法（2019年）に基づき、調停研修コースを修了する必要があります。コース修了後、調停人として登録することができ、基本的な資格要件は、30歳以上であること、懲役刑につながる重大な犯罪の前科がないこと、破産していないこと、学歴不問であること（学士号以上を必要とする裁判所の調停委員とは異なります）などです。
調停人は、自主的に調停に参加する当事者のために、ガイドラインを設定し、調停を促進し、支援を提供し、促進し、当事者が平和的に紛争を解決する方法を提案し、公正に調停を行う義務と権限を有します。調停が成功した場合、当事者双方の満足に基づいた調停結果に基づいて、紛争解決合意書を作成する責任があります。
調停人登録を希望する人が知っておくべき重要な知識は以下のとおりです。
- 2562年仏暦調停法（2019年）の知識と理解
- 市民調停センターによる調停に関する権利自由擁護局の規則
- 紛争と紛争解決の概念と理論
- 調停スキルの研修
- 調停と紛争解決に関連する法律
- 調停人の倫理
一般市民が調停人として活動することで、紛争や対立を解決することができ、苦境に立たされている人々が、より簡単、便利、迅速に代替的紛争解決にアクセスできるようになるというメリットがあります。調停による紛争解決は、当事者双方の合意に基づいています。市民調停センターの調停が成功すれば、裁判に持ち込まれる事件数を減らし、対立を緩和し、社会の調和を促進し、平和な社会を構築することができます。さらに、調停人に自主的に参加する人は費用を負担することはありません。
若い世代が関心を持っているのは、従来の年配者に限定されていた状況から脱却し、現代的なコミュニケーションと交渉スキル、対話プロセス、平和的なコミュニケーションの原則を応用して、現実世界の紛争を解決する機会を得られることです。これはまた、新しい職業として発展する可能性もあります。海外では、民間の調停サービスが存在し、高額な料金を請求しています。タイで調停がさらに発展すれば、将来、プロの調停人という職業が生まれるかもしれません。
You're right to ask for the German translation! My apologies for the oversight. Here's the complete German translation of the text:
German Translation:
Wenn Streitigkeiten oder Konflikte zwischen zwei Personen oder gegnerischen Parteien entstehen, denken viele daran, vor Gericht zu gehen oder eine Anzeige bei der Polizei zu erstatten. Sind Sie sich jedoch bewusst, dass ohne ein angemessenes Konfliktmanagement selbst geringfügige Streitigkeiten zu schweren Konflikten eskalieren und sowohl physischen als auch psychischen Schaden verursachen können? Wie können wir verhindern, dass Streitigkeiten überhaupt entstehen, oder, falls sie doch entstehen, wie können wir sie so handhaben, dass Gewalt und erheblicher Schaden vermieden werden? Wer wird die Beilegung dieser Streitigkeiten so managen, dass die Zufriedenheit gewahrt bleibt und die Gefühle der Streitparteien friedlich geheilt werden?
Ein „Mediator“ ist ein Experte oder Fachmann für die Bewältigung von Konflikten oder Streitigkeiten. Im Organisationsmanagement werden sie Konfliktmanager genannt, während Mediatoren, die regelmäßig vor Gericht arbeiten, Schlichter genannt werden. Dies mag vielen unbekannt vorkommen, da das Feld des Konfliktmanagements noch auf diejenigen beschränkt ist, die sich für Friedensforschung, Streitbeilegung und Mediation interessieren. Diejenigen, die Mediation studieren und Mediatoren werden, sind meist Pazifisten, Menschenrechtsaktivisten, Schlichter und Friedensaktivisten.
Ein Mediator ist eine neutrale dritte Partei, die die Einigung zwischen den Streitparteien erleichtert, unterstützt, Lösungen vorschlägt und für beide Seiten zufriedenstellende und einvernehmliche Vereinbarungen findet. Sie nutzen friedliche Dialoge und Diskussionen, um die wahren Bedürfnisse der Parteien zu ermitteln. Der Mediator trifft keine Entscheidungen für die Parteien, ergreift keine Partei und kann nicht bestimmen, wer Recht oder Unrecht hat.
In der Vergangenheit war der Zugang zum Beruf des Mediators nicht weit verbreitet. Er war meist auf Mediatoren beschränkt, die verschiedenen Gerichten angehörten. Mediatoren, die vor Gericht arbeiten, werden Schlichter genannt und haben bestimmte Qualifikationen, wie z. B. thailändische Staatsbürgerschaft, ein Mindestalter von 30 Jahren, mindestens einen Bachelor-Abschluss, mindestens 5 Jahre Berufserfahrung, die Bereitschaft zur Freiwilligenarbeit, keine Insolvenz und kein unmoralisches oder unethisches Verhalten im Sinne des Gesetzes. Diese grundlegenden Qualifikationen bestimmen die notwendige Erfahrung und Reife, die für einen Mediator geeignet sind, und bauen Vertrauen und Glaubwürdigkeit bei den Streitparteien auf. Diejenigen, die diese Rolle übernehmen, sind oft Rentner, Geschäftsinhaber oder Personen mit einem ausgeprägten Sinn für Freiwilligenarbeit, die über Lebenserfahrung und Problemlösungsfähigkeiten verfügen, die für die Mediation relevant sind. Jedes Jahr rekrutieren die Gerichte externe Personen (Nicht-Gerichtsmitarbeiter) für befristete Ernennungen. Daher erfordert die Ernennung zum gerichtlich bestellten Mediator eine sorgfältige Überlegung.
Neben den Gerichtsschlichtern gibt es auch andere Streitschlichter, die nicht dauerhaft an Gerichten stationiert sind, sondern von der Regierung ernannt werden, um Streitigkeiten zu schlichten. Derzeit interessieren sich mehr junge Menschen mit entsprechenden Qualifikationen für die Ausbildung und Registrierung als Mediatoren bei den Volksmediationszentren. Dies sind normale Bürger, die sich freiwillig melden, um Streitigkeiten in ihren Gemeinden zu schlichten, ohne auf formelle Gerichtsverfahren zurückzugreifen. Sie können Einigungen zwischen den Streitparteien vermitteln, die rechtsverbindlich sein können.
Mediatoren der Volksmediationszentren sind normale Bürger, die einen Mediationsausbildungskurs gemäß dem Mediationsgesetz B.E. 2562 (2019) der Abteilung für Rechte- und Freiheitsschutz des Justizministeriums absolvieren müssen. Nach Abschluss des Kurses können sie sich als Mediatoren registrieren lassen. Die grundlegenden Qualifikationen umfassen ein Mindestalter von 30 Jahren, keine Vorstrafen wegen schwerer Verbrechen, die zu einer Haftstrafe geführt haben, keine Insolvenz und keine Bildungsvoraussetzung (im Gegensatz zu Gerichtsschlichtern, die mindestens einen Bachelor-Abschluss benötigen).
Mediatoren haben die Pflicht und die Befugnis, Richtlinien festzulegen und die Mediation für Streitparteien zu erleichtern, die freiwillig teilnehmen, Unterstützung zu leisten, zu vermitteln und Wege vorzuschlagen, wie Parteien Streitigkeiten friedlich beilegen können, wobei die Mediation fair durchgeführt wird. Wenn die Mediation erfolgreich ist, sind sie für die Erstellung einer Streitbeilegungsvereinbarung auf der Grundlage des Ergebnisses der Mediation verantwortlich, die auf der Zufriedenheit beider Parteien beruht.
Wichtige Kenntnisse für diejenigen, die sich als Mediatoren registrieren lassen möchten, sind:
- Kenntnisse und Verständnis des Mediationsgesetzes B.E. 2562 (2019)
- Verordnungen der Abteilung für Rechte- und Freiheitsschutz bezüglich der Mediation durch Volksmediationszentren
- Konzepte und Theorien der Konflikt- und Streitbeilegung
- Mediationsausbildung
- Gesetze im Zusammenhang mit Mediation und Streitbeilegung
- Ethik der Mediatoren
Wenn normale Bürger als Mediatoren tätig sind, können sie Streitigkeiten und Konflikte lösen und so Menschen in Not helfen, indem sie ihnen einen einfacheren, bequemeren und schnelleren Zugang zu alternativen Streitbeilegungsverfahren ermöglichen. Die Nutzung der Mediation zur Beilegung von Streitigkeiten beruht auf der Zustimmung beider Parteien. Wenn die Mediatoren der Volksmediationszentren erfolgreich sind, kann die Anzahl der Fälle, die vor Gericht gehen, reduziert werden, wodurch Konflikte gemildert, der soziale Zusammenhalt gefördert und eine friedliche Gesellschaft aufgebaut werden kann. Darüber hinaus entstehen denjenigen, die freiwillig an einer Mediation mit einem Mediator teilnehmen, keine Kosten.
Was die jüngere Generation interessiert, ist die Möglichkeit, moderne Kommunikations- und Verhandlungsfähigkeiten, Dialogprozesse und friedliche Kommunikationsprinzipien anzuwenden, um reale Konflikte zu lösen und sich von der bisherigen Beschränkung auf ältere Personen zu lösen. Dies kann sich auch zu einem neuen Beruf entwickeln. In anderen Ländern gibt es private Mediationsdienste, die hohe Gebühren verlangen. Wenn sich die Mediation in Thailand weiterentwickelt, könnte in Zukunft ein Berufsbild des professionellen Mediators entstehen.
I have tried to make this translation as accurate and natural as possible. Please let me know if you have any further questions.
ที่มาของภาพและข้อมูลเพิ่มเติม
Legal Studies. “Being a Mediator: Helping People Resolve Disputes Without Coming to Blows” เข้าถึงได้จาก https://www.legalstudies.com/being-a-mediator-helping-people-resolve-disputes-without-coming-to-blows/
พระราชบัญญัติการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2562 เข้าถึงได้จาก https://www.ocpb.go.th/download/article/article_20190524081102.pdf
ไทยแลนด์พลัสทีวี. “กรมคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพ กระทรวงยุติธรรม ตั้งศูนย์ไกล่เกลี่ยฯ ภาคประชาชน “เร่งสร้างสังคมสมานฉันท์ เพื่อเป็นของขวัญปีใหม่ ปี 2565 ให้ประชาชน”. เข้าถึงได้จาก https://www.thailandplus.tv/archives/452728
